LOS PERSONAXES: PINÓN Y TELVA

"Fueron personaxes que nacieron de pie. El méritu nun yera míu, sinón el de la socarronería asturiana, el del humor que rezume l'aldeanu. Los temes dábamelos l'ambiente".

Alfonso Iglesias

Con Pinón y Telva, Alfonso sumóse a una corriente de ruralización temática na lliteratura n'asturianu y, más concretamente, nel teatru, treslladándola al chiste gráficu y la historieta. Nun ye raro que'l pasu al teatru se ficiera ensin necesidá de camudar el rexistru, nin el humor, nin les situaciones.

Alfonso espublizó un chiste d'una "prototelva" en 1937, pero la primer vez que nomó a una de les sos aldeanes "Telva" fue el 22 de marzu de 1938.

Nun va ser hasta'l 7 de xunetu de 1939 cuando apaezca xuntu'l matrimoniu humorísticu compuestu por José Fernández y Etelvina.

A partir d'esi momentu, Pinón y Telva van ser inseparables y van creciendo y camudando, dende'l so aspeutu, porque l'estilu de dibuxu d'Alfonso evoluciona, hasta'l so calter: primero yeren los aldeanos tipu, pero pronto entamaron a tener personalidá propia enllena de zunes y gustos: Pinón yera del Oviedo y d'izquierdes y Telva del Gijón y de dreches.

L'inxeniu qu'Alfonso amosaba n'aquelles viñetes , convirtió a Telva y Pinón nunes celebridaes qu'entamaron a faer publicidá, primero col coñac La Riva, dempués con más bebíes espirituoses, xabones, bazares, pañeríes... Yá nel 39 se felicitaben les fiestes con postales d'escenes protagonizaes polos dos y nel San Matéu del 41, desfilaron dos xigantones de Pinón y Telva, dalgo que se diba faer tradicional nos desfiles del día d'América. Dempués allegaría'l teatru, los diálogos, la radio, los discos... y los llibros recopilatorios de los chistes.

Pinón y Telva, ensin necesidá de modernizase, fueron un fenómenu social n'Asturies.